وجه اشتراک مفهوم تدلیس با مفهوم تقلب نسبت به قانون را می بایست در عنصر فریب دادن و پنهان کردن جستجو کرد زیرا در هر دو مورد طرفین برای اغفال دیگری از وسایل متقلبانه استفاده می کنند. با این وجود تفاوت های بسیاری نیز بین آن ها وجود دارد:

1. تدلیس فریبی است که به کار می رود تا رغبت به انجام معامله را ایجاد کند و همواره پیش از انعقاد قرارداد تعهد انجام میگیرد در حالی که تقلب نسبت به قانون همواره در مرحله اجرای تعهدات ناشی از عقد و یا سایر تکالیف و الزامات قانونی اعمال می شود. بنابراین تدلیس حیله و نیرنگ در مرحله ایجاد تعهد و الزام است. اما تقلب نسبت به قانون حیله و نیرنگ در مرحله اجرای الزام و تعهد می باشد
2. در تقلب نسبت به قانون که در قالب عقد و قرارداد صورت می گیرد غالبا هر دو طرف به تدلیس پرداخته اند تا رابطه واقعی خود را پنهان کنند و دیگران را دچار اشتباه سازند مانند هبه ای که در لباس بیع ارائه می شود تا مالیات کمتری به آن تعلق گیرد یا خشم و حسادت وارثان را برنیانگیزد اما تدلیس فریب یکی از دو طرف قرارداد به وسیله دیگری یا شخص ثالث است.
3. در فقه و حقوق ایران تدلیس عیب رضا تلقی نمی شود. در حقوق ایران به موجب مواد 396 و 439 قانون مدنی تدلیس در زمره خیارات قرار گرفته است. بنابراین تدلیس تنها موجب متزلزل شدن عقد می گردد نه بطلان آن. اما تقلب نسبت به قانون حسب مورد موجب عدم نفوذ یا بطلان قرارداد میگردد مثلا تقلب نسبت به قانون در معاملات صوری موجب بطلان قرارداد است و در ارکان تشکیل دهنده عقد خلل ایجاد می نماید .
4. همان گونه که در بیان عناصر تدلیس اشاره شد تدلیس تنها در قلمرو عقود محقق می شود حال آنکه تقلب نسبت به قانون به همان سان که در قالب عقود و معاملات شکل می گیرد در ایقاعات و حتی وقایع حقوقی نیز رخ می دهد.
5. در تدلیس مشروعیت وسیله ای که اغفال توسط آن صورت می گیرد شرط نیست و حتی در برخی موارد طرفین از ابزارهای نامشروع و کاذب برای فریب طرف مقابل استفاده میکنند. حال آن که طبق تعریفی که از مفهوم تقلب نسبت به قانون ارائه شده است قوام و اساس تقلب نسبت به قانون را مشروعیت و حقانیت وسیله تشیکل می دهد.